Eind 2023 werd het helder dat ik (voorlopig?) niet meer kan werken. De naweeën van de behandelingen en de bijwerkingen van de huidige preventieve anti-hormoonkuur, maken het runnen van een eigen ontwerpbureau onmogelijk.
Hoe intens ik de twee jaar vanaf de diagnose borstkanker heb ervaren, is te lezen in mijn boek VAN LEEGTE NAAR RUIMTE. De behandelingen, emoties en levenskracht. In b=verbazing kijk ik soms terug; ben ik het die dit allemaal heeft meegemaakt?
Ja, en nu? Waar heeft de déviation, de omleiding van de borstkanker mij gebracht? Ik weet het niet precies. Ik probeer weer een autonoom functionerend mens te zijn, in al haar waardigheid. Dit ben ik verplicht aan het feit dat ik leef; dat het kwartje de goede kant op lijkt te vallen.
Wat ik vooral heb geleerd is genieten van al het goede dat er NU is. Mijn plan is om zo nu en dan een blog te schrijven. Over het goede en mooie dat ik ga ontdekken. Over het zwaard van Damocles dat ik altijd bij me zal dragen. Door deze blogs hoop ik weer te gaan bestaan in de wereld van de ‘gewone’ mensen; daar weer een identiteit op te bouwen.
IK BEN EEN BORST VERLOREN.
IK HEB EEN BOEK GESCHREVEN.
IK HEB EEN BEELD GEMAAKT.
IK MAG WEER VERDER GAAN OP MIJN PAD.